#3. Waarom Asturias 

Deel 2, el mar y montaña y Los Beatles!
Wat hebben zee, bergen en Beatles met elkaar gemeen?
En wat heeft dat dan weer met Asturias te maken?
Lees het in deze post.

Toen

Vakantie in de jaren 60, een keurig gezinnetje, ieder jaar in een volgepropt autootje vanuit Brabant richting Zeeland. Eindbestemming: camping Valkenisse, onder Zoutelande, pal achter de duinen. 

Vanaf mijn 6e tot mijn 12e. En ieder jaar was er die opwinding van het zien van die hoge duinen. Duinen die ik toen honderden keren heb beklommen om van de camping bij de zee te komen. En bovenop die duinen, telkens die aanblik van de zee, die Noordzee, grijs en eindeloos, altijd in beweging, eb/vloed, hoge golven, onderstroom, kwallen, strand, zand, zon, regen, storm, eindeloos plezier en wakende ogen van je ouders. Twee weken per jaar was elke minuut van de dag de zee dáár, beangstigend en verleidelijk tegelijkertijd, als het leven..

In 1970, ik was inmiddels 13, kwam er een verassende wending in dit vertrouwde patroon. Zeeland werd ingewisseld voor Zwitserland. We gaan naar het buitenland! Het werd een reis om nooit te vergeten. Nu doemden er op het einde van de reis geen duinen op, maar heuse bergen. Ingeleid door de heuvels van Zuid-Duitsland, serieuze opwinding bij het Zwitserse voorgebergte, met uiteindelijk dé apotheose, de reuzen van het Zwitserse hooggebergte...Engelberg...ik kwam zintuigen te kort. 

Drie natuurfenomenen van gelijke orde nestelden zich in die jaren 60 diep in mijn ziel: de zee, de bergen en......The Beatles. 

Hun muzikale productie, met de omvang van een oceaan, vormde een muzikaal hooggebergte. Voor eeuwig. 

Nu

Asturias. Een gebied waar op spectaculaire wijze beider jeugd sensaties, zee én bergen, verenigd worden. Waar de bergen uitlopen tot aan de oceaan. Waar de oceaanwinden én regens de bergen teisteren. Waar het Zeeland en het Zwitserland uit mijn jeugd samen komen. 

Zoals ik het in mijn jonge jaren ervaarde, met die onbevangenheid, zal niet meer lukken. Ik heb sindsdien teveel zeeën en bergen gezien. Maar er is ook veel bijgekomen. Kennis, weten, beseffen, leren kijken, etc. En daardoor lijkt het in Asturias nu misschien nóg mooier, beter, oorspronkelijker. Je ziet en weet nu dingen die je als kind nog niet kón zien of weten. 

En gedurende de 1600 km lange tocht richting de zee en de bergen van Asturias klinkt nog altijd de muziek van Los Beatles, tijdloos als de zee en de bergen. Voor eeuwig.

Frank

 

Zeeland, 1966, de zee. Ik zit links in het bootje.

Zwitserland, 1970, links, met donker verfspat-shirt, mét Beatles-kapsel, in de eeuwige sneeuw. 

Natuurfenomeen Los Beatles